ఆదాయపు పన్ను చట్టం ప్రకారం, వ్యక్తులు తమ వద్ద ఉంచుకునే బంగారంపై కొన్ని పరిమితులు విధించబడ్డాయి. ఈ పరిమితులను మించి బంగారం ఉంటే, దాని మూలాన్ని రుజువు చేయడానికి సంబంధిత డాక్యుమెంట్లు సమర్పించాల్సి ఉంటుంది. ఇన్కమ్ ట్యాక్స్ చట్టం 1961లోని సెక్షన్ 132 ఈ నిబంధనను స్పష్టం చేస్తుంది. పన్ను అధికారులు ఏదైనా ఛేదన (సర్చ్) నిర్వహించినప్పుడు, మీ వద్ద పరిమితికి మించిన బంగారం కనుగొనబడితే, దాని మూలాన్ని వివరించే లెక్కలు మరియు ఆధార పత్రాలు సమర్పించాల్సి ఉంటుంది. వారసత్వంగా లభించిన నగలు అయితే వారసత్వ డాక్యుమెంట్స్, బహుమతిగా లభించినవి అయితే గిఫ్ట్ డీడ్ లాంటివి సమర్పించాలి. లేకపోతే, ప్రభుత్వం ఆ బంగారాన్ని జప్తు చేసే అధికారాన్ని కలిగి ఉంటుంది.
భారతీయులు స్వభావతః బంగారం పట్ల అధిక మక్కువ కలిగి ఉంటారు. ఆర్థిక స్థితికి అనుగుణంగా పొదుపులు చేసి, బంగారాన్ని సంపాదిస్తుంటారు. పండుగలు, పెళ్లిళ్లు వంటి శుభ సందర్భాల్లో బంగారం కొనడం సాధారణం. అలాగే, బంగారాన్ని సామాజిక ప్రతిష్టకు సంకేతంగా భావించి, ఎక్కువ మంది ఒంటినిండా బంగారం ధరిస్తుంటారు. కానీ, బంగారం పట్ల ఈ మక్కువ వల్ల కొన్ని చట్టపరమైన నిబంధనలను మరచిపోకూడదు. మీ వద్ద ఎంత మొత్తంలో బంగారం ఉంచుకోవచ్చు? పరిమితి దాటితే ఏమి జరుగుతుంది? ఈ విషయాలు చాలా మందికి స్పష్టంగా తెలియవు.
ఆదాయపు పన్ను చట్టం ప్రకారం, ఒక వ్యక్తి వద్ద ఉండాల్సిన బంగారం పరిమితి నిర్ణయించబడింది. ఈ పరిమితులు లింగం మరియు వివాహిత స్థితిని బట్టి మారుతుంటాయి. వివాహిత మహిళలు 500 గ్రాములు (50 తులాలు), అవివాహిత మహిళలు 250 గ్రాములు (25 తులాలు) బంగారం ఉంచుకోవచ్చు. పురుషులు (వివాహితుడైనా కాకపోయినా) 100 గ్రాములు (10 తులాలు) మాత్రమే ఉంచుకోవచ్చు. ఈ పరిమితులను మించి బంగారం ఉంటే, దాని మూలాన్ని రుజువు చేసే ఆధారాలు సమర్పించాల్సి ఉంటుంది. సరైన డాక్యుమెంటేషన్ లేకుంటే, పన్ను అధికారులు అదనపు బంగారాన్ని జప్తు చేయవచ్చు.
అందువల్ల, బంగారం కొనడంతోపాటు, దాన్ని ఎంత మేరకు ఉంచుకోవచ్చో తెలుసుకోవడం ముఖ్యం. బంగారం కొన్నప్పుడు దుకాణదారుడు ఇచ్చే రసీదును భద్రపరచడం, ఇతర ఆధార పత్రాలను సేకరించడం వివేకపూర్వకమైన పద్ధతి. ఈ చిన్న జాగ్రత్తలు భవిష్యత్తులో చట్టపరమైన సమస్యల నుండి మిమ్మల్ని కాపాడుతాయి.
