సుప్రీంకోర్టు తీర్పు ప్రధాన అంశాలు మరియు ప్రభావాలు:
- ప్రభుత్వ జోక్యంపై పిటిషన్‌లు తిరస్కరించబడ్డాయి: దేవాలయాల నిర్వహణలో ప్రభుత్వ జోక్యాన్ని సవాలు చేస్తూ దాఖలైన పిటిషన్‌లను సుప్రీంకోర్టు విచారణకు అనర్హంగా పరిగణించింది. ఇది 13 సంవత్సరాల పాటు నిలిచిన చట్టపరమైన వ్యాజ్యానికి ముగింపు పలికింది.
- రాష్ట్ర స్వయంప్రతిపత్తిని గౌరవించడం: న్యాయమూర్తులు ప్రతి రాష్ట్రానికి దేవాలయాలపై ప్రత్యేక భావోద్వేగం మరియు చారిత్రక సందర్భం ఉంటుందని స్పష్టం చేశారు. స్థానిక సాంస్కృతిక, మతపరమైన సున్నితత్వాలను కేంద్రీకృత న్యాయస్థానం తప్పుగా అంచనా వేయదని తీర్పు సూచిస్తుంది.
- స్థానిక న్యాయ మార్గాలను ప్రోత్సహించడం: కోర్టు ఆర్టికల్ 32 కింద జోక్యం చేసుకోవడానికి బదులుగా, పిటిషనర్లను సంబంధిత రాష్ట్ర హైకోర్టులకు అపీల్ చేయమని సూచించింది. ఇది స్థానిక సమస్యలకు స్థానిక పరిష్కారాలను అనుమతించే సubsidiarity సూత్రాన్ని బలపరుస్తుంది.
- చారిత్రక సందర్భం: 2012లో దయానంద సరస్వతి దాఖలు చేసిన ప్రారంభ పిటిషన్ ఆంధ్రప్రదేశ్, తమిళనాడు మరియు పుదుచ్చేరి దేవాలయ చట్టాలను లక్ష్యంగా చేసుకుంది. తరువాత తెలంగాణ మరియు కేంద్ర ప్రభుత్వం కూడా దావాలో చేరాయి.
- రాష్ట్ర చట్టాల యొక్క స్వయంప్రతిపత్తి: తీర్పు రాష్ట్రాలకు స్థానిక పరిస్థితులను బట్టి దేవాలయ నిర్వహణకు సంబంధించిన చట్టాలను రూపొందించే అధికారాన్ని ధృవీకరించింది.
ప్రభావం: ఈ నిర్ణయం దేవాలయ నిర్వహణలో రాష్ట్ర ప్రభుత్వాల పాత్రను కొనసాగించడానికి మార్గం సుగమం చేస్తుంది. ఇది మతపరమైన సంస్థలపై ప్రభుత్వ నియంత్రణను సవాలు చేసే భవిష్యత్తులోని ప్రయత్నాలకు సుప్రీంకోర్టు యొక్క అసమ్మతిని సూచిస్తుంది. పిటిషనర్లు ఇప్పుడు సంబంధిత రాష్ట్ర హైకోర్టులలో చట్టపరమైన పరిష్కారాల కోసం ప్రయత్నించాల్సి ఉంటుంది.
