ఈ కథలో తండ్రి, కొడుకు మరియు కోడలు బీచ్‌కు వెళ్లి, అక్కడ పిల్లలు ఇసుకతో గూళ్లు కట్టుకుని ఆడుకోవడం మరియు వాటిని ధ్వంసం చేయడం ద్వారా జీవితపాఠం నేర్చుకుంటారు.
కథ సారాంశం:
తండ్రి కొత్తగా కాపురానికి వచ్చిన కొడుకు మరియు కోడల్ని బీచ్‌కు తీసుకువెళ్లాడు. అక్కడ పిల్లలు ఇసుక ఇళ్లు కట్టుకుని ఆడుకుంటున్నారు. ఒక పిల్లవాడు మరొకరి ఇసుక ఇంటిని నాశనం చేయడంతో వారిలో గొడవ జరిగింది. ఈ దృశ్యం చూసిన తండ్రి, రాత్రి తన కొడుకు-కోడలు తమలో తాము వాదించుకున్న విషయాన్ని గుర్తుచేస్తాడు.
కొడుకు తన కంప్యూటర్ ఫైల్‌ను కోడలు డిలీట్ చేసిందని కోప్పడుతుంటే, కోడలు అతను తన బట్టలను చిందరవందర చేసినట్లు ప్రతివాదిస్తుంది. ఇద్దరూ తమ వాదనలో మునిగిపోయి, తండ్రి వినేంత బిగ్గరగా వాదించుకుంటారు. తర్వాత తండ్రి వారికి బీచ్‌లోని పిల్లల గూళ్లు ఉదాహరణగా చెబుతాడు:
“చీకటి పడేసరికి ఆ ఇసుక గూళ్లు అలాగే వదిలేసి వెళ్లిపోతారు. మన జీవితాలు కూడా అంతే. కొంతకాలం బ్రతుకుతాం, ఆపై అన్నీ వదిలేసి వెళ్లిపోతాం. ఈ కొద్ది కాలంలో సంతోషంగా ఉండాలి, ఎప్పుడూ నిలిచిపోని ఇసుక గూళ్ల కోసం కొట్టుకోకూడదు.”
ఈ మాటలు విన్న కొడుకు-కోడలు ఇద్దరూ సిగ్గుతో తలవంచుకుంటారు.
కథలోని జీవితపాఠాలు:
-
జీవితం అనేది అస్థిరమైనది – ఇసుక ఇళ్లు లాగా మన సంబంధాలు, కోపాలు కూడా తాత్కాలికమే.
-
చిన్న విషయాలకు ప్రాముఖ్యత ఇవ్వకూడదు – ఫైల్‌లు, బట్టలు వంటి చిన్న విషయాల కోసం సంబంధాలు దెబ్బతినకూడదు.
-
ప్రేమను మళ్లీ మళ్లీ కనుగొనాలి – “వివాహం అంటే ఒకే వ్యక్తితో మళ్లీ మళ్లీ ప్రేమలో పడటం” అనే తండ్రి మాటలు సార్థకం.
ఈ కథలోని సందేశం స్పష్టం: జీవితంలో నిజమైన సంతోషం చిన్న విషయాలను విస్మరించి, ఒకరిని ఒకరు అర్థం చేసుకోవడంలోనే ఉంది.
చివరిగా, తండ్రి బోధించినట్లు – “ఇసుక గూళ్ల కోసం కొట్టుకోకండి, బదులుగా కలిసి ఆనందించండి.”
